اطاعت از غیر خدا - پای منبر معرفت

منتشر شده در چهارشنبه, 15 خرداد 1392 13:50

نوشته شده توسط کارگروه فرهنگی

بازدید: 1803

قَال علی علیه السلام: « لا طاعَهَ لَمِخلُوقٍ فی مَعصيَهِ الخالِقِ»

امام علی (ع) می فرماید: فرمانبری آفریده، در نافرمانی آفریدگار پذیرفته نیست

یکی از ابعاد توحید، توحید در طاعت و فرمانبری است که انحصاراً به خداوند و خالق هستی تعلق دارد، یعنی اطاعت دیگران در راستای اطاعت حضرت حق توجیه پذیر است، همانند:

• فرمانبری از پیامبر (ص) که قرآن کریم می فرماید: (قُل اِنّ کُنتُم تُحِبُّونَ اللهَ فَاتَّبِعُونی) «بگو اگر دوستدار خدا هستید، فرمانبر من باشید.»

 

• یا اطاعت از اولی الامر که فرمانبرداری از او، هم ردیف با اطاعت خداوند است.

(اَطیعِوا اللهَ وَ اَطیعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِی الاَمرِ مِنکُم) «اطاعت پروردگار، و پیامبر و اولی الامر در جریان طولی هم، تکمیلِ اندیشة ایمانِ توحیدی می باشد.»

 

• اطاعت از پدر و مادر برای فرزندان، و فرمانبری زن از شوهرِ وظیفه شناس، به طور کلی تأثیرپذیری در راستای توحید و صراطِ مستقیمِ بندگيِ خداوند، از هر اندیشه و عملی که صبغة خداباوری را پر رنگ سازد، قابل توجیه است؛ و گرنه خروج از راه راست یکتا پرستی و طاعت و اطاعتی ناروا خواهد بود. زیرا سرسپردگيِ طاغوت، هواپرستی، مال پرستی، تعلقِ خاطرِ شرک آمیز به هر چیز و هر کسی که بنیان توحید را در طاعت و اطاعت خداوند خدشه دار کند، فرمانبريِ مخلوق، در خشم و سخطِ خالق، خواهد بود که امام علی (ع) از آن بر حذر داشته است. به تعبیر دیگر بندگی و پذیرش همه جانبة خداوند، هر چند به معنای مخالفت با همگان باشد، عین ایمان و توحید است؛ حال آن که فرمانبری از دیگران به هر بهانه ای انجام پذیرد و هر دلیل و حجتی همراه داشته باشد، فقط به خاطر نافرمانيِ پروردگار که در آن نهفته است، توجیه اعتقادی و ایمانی نخواهد داشت، زیرا در واقع انسان مؤمنی که به دلیل ترس از دیگران، نافرمانی و معصیتِ پروردگار را پذیرا شود، روح ایمان و یکتا پرستی خود را از دست داده است.

قرآن کریم می فرماید: (اَتَخشَونَهُم فَاللهُ اَحَقُّ اَن تَخشَوهُ اِن کُنتُم مُؤمِنینَ)«آیا از دیگران می ترسید؟ پس سزاوار است از خدا بترسید، اگر ایمان دارید!»

امام علی (ع) می فرماید: «لا طاعَهَ لَمِخلُوقٍ فی مَعصِيَهِ الخالِقِ» فرمانبری آفریده، در نافرمانی آفریدگار پذیرفته نیست.

باید توجه کرد، توحید در اطاعت، یکی از شاخه های توحید است و گذرگاهی است که عدم دقت در آن به سقوط در اندیشه های شرک آمیز منجر می گردد. در آیه ای از قرآن کریم آمده است: (وَ ما يُؤمِنُ اَکثَرُهُم بِاللهِ اِلّا وَ هُم مُشرِکُونَ).یعنی «بیش تر مردم به خدا ایمان نمی آورند مگر این که گرفتار شرک می شوند». در توضیح این آیه فرموده اند: «این شرک، شرک در طاعت است و نه شرک در عبادت.»

ضامنی مسئول روابط عمومی اداره کل تبلیغات اسلامی چهار محال و بختیاری

منبع: سایت مداحان قم

اضافه کردن نظر