زینب علیهاالسلام، مظهر شهادت طلبی

منتشر شده در سه شنبه, 16 خرداد 1391 01:00

نوشته شده توسط امیرحسین فلاح

بازدید: 6463

حضرت زینب علیهاالسلام در خانواده وحی متولد شد. پدر بزرگوارش حضرت علی علیه السلام شجاع ترین مردان در صحنه نبرد و پیروز همیشه میدان بود و مادرش حضرت زهرا علیهاالسلام نیز شجاعت را به كمال دارا بود. امام علی علیه السلام نه تنها آرزوی شهادت داشت بلكه از اینكه در جنگ احد به شهادت نرسید، ناراحت بود، كه با مژده رسول خدا به او، شكرگزاری كرد و سرانجام در 21 رمضان سال چهلم هجری به آرزوی دیرینه خود نایل گشت.

حضرت زهرا علیهاالسلام نیز در هنگام دفاع از موضع ولایت، در حالی كه هنوز بانویی جوان بود، به شهادت رسید.

آری! حضرت زینب علیهاالسلام دختر علی و فاطمه علیهماالسلام است و مسلماً صفات و ویژگیهای این دو معصوم را به ارث خواهد برد. او از كودكی با شهادت آشنا گشت. قطعاً این انس به شهادت، ریشه شهادت طلبی این بانوی مكرمه است و به همین دلیل در محرم سال شصت هجری، با كاروان شهادت همراه گردید، هر چند این همراهی به شهادت ایشان منجر نگردید، لكن در جایگاههای مختلف آمادگی خود را برای كشته شدن در راه خدا اظهار داشت.

پس از شهادت امام حسین علیه السلام، سپاه عمرسعد برای غارت خیمه های اهل بیت هجوم بردند. گروهی از آنان به امام سجاد علیه السلام رسیدند. امام در آن حال از شدت ضعف و بیماری نمی توانست از جای خود برخیزد. وقتی سپاه عمرسعد به امام سجاد علیه السلام رسید، یكی فریاد برآورد: به صغیر و كبیر آنها رحم نكنید و احدی از آنان را باقی نگذارید! دیگری گفت: شتاب نكنید تا با امیر عمر سعد در این باره مشورت كنیم! شمر شمشیر كشید و قصد جان امام را نمود. حمیدبن مسلم گفت: سبحان الله ! آیا كودكان كشته می شوند؟ همانا او كودكی مریض است! شمر گفت: ابن زیاد دستور كشتن فرزندان حسین را صادر كرده است.

حضرت زینب علیهاالسلام با مشاهده این منظره به امام سجاد علیه السلام نزدیك شد و گفت: او كشته نخواهد شد تا من در دفاع از او كشته شوم.

سخن حضرت زینب علیهاالسلام سبب شد تا عمرسعد شمر را از تصمیم خود منصرف سازد.

حضرت زینب علیهاالسلام در اینجا و در مواضع دیگری با جرأت و شجاعتی كه به ارث برده بود، همچون مادرش از مقام"ولایت" دفاع نمود، بدون اینكه از شهادت در راه خدا واهمه ای داشته باشد.

هر چند حضرت زینب علیهاالسلام همراه سایر شهدا به شهادت نرسید(كه البته از مهمترین دلایل آن می توان به پیام رسانی عاشورا، دفاع از جان بازماندگان خاندان حسین علیه السلام و سرپرستی كاروان اسیران اشاره نمود)، لكن در راه حفظ دین خدا از همه چیز گذشت و مصایب زیادی را تحمل نمود و به جرأت می توان گفت در خاندان شهیدان كربلا از نظر تعداد بستگان شهید، الگوست.

فرزند شهید

حضرت زهرا علیهاالسلام مدتی بعد از رحلت رسول اكرم بنا بر روایات مشهور در سن هجده سالگی و حضرت علی علیه السلام نیز در سال 40 هجری به شهادت رسیدند. زینب علیهاالسلام در زمانی كه نیاز به محبت مادر و پدر داشت، از این موهبت الهی محروم گشت؛ لكن به دلیل تعلیمات وحیانی و تربیت الهی، با ارزش و جایگاه والای شهید و شهادت آشنایی داشت و لذا این مصایب برای او قابل تحمل بود.

خواهر شهید

قبل از واقعه عاشورا پس از شهادت پدر و مادر، معصوم سوم و پیشوای دوم شیعیان، امام حسن مجتبی علیه السلام در سال پنجاهم هجری به شهادت رسید.

بعد از آن در واقعه كربلا، برادران خود عبدالله، جعفر، عثمان، حضرت ابوالفضل العباس بن علی، فرزندان ام البنین و جعفر بن علی، عثمان بن علی و ابوبكر بن علی و در رأس همه آنها سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام را از دست داد و همگی به درجه رفیع شهادت نایل گشتند.

در برخی روایات آمده است كه وقتی زینب علیهاالسلام كنار جسد برادر آمد، توقف كرد و با خلوصی خاص متوجه خدا گردید و عرض كرد: "خدایا این اندك قربانی را از ما قبول كن".

این جمله به خوبی بیانگر اندیشه، تفكر و دیدگاه حضرت زینب علیهاالسلام در خصوص شهادت می باشد و همین دیدگاه باعث شده است كه ایشان در همه مصائب صبر پیشه كنند.

مادر شهید

حضرت زینب علیهاالسلام علاوه بر مواجهه با شهادت برادران، در راه دفاع از اسلام، فرزندان خود را نیز به عنوان یاور برادر به میدان نبرد فرستاد. آنها نیز پس از اینكه شجاعانه به مبارزه پرداختند، به شهادت رسیدند.

"روز عاشورا، حضرت زینب علیهاالسلام لباس نو بر تن عون و محمد(فرزندان خود) كرد و آنها را از گرد و غبار پاكیزه نمود و شمشیر به دستشان داد و آماده شهادت ساخت. سپس آن دو را به حضور برادرش حسین علیه السلام آورد و اجازه خواست كه آنها به میدان بروند. امام حسین علیه السلام نخست اجازه نمی داد ولی زینب علیهاالسلام بیشتر اصرار كرد. تا اینکه امام اجازه داد. اما سرانجام آن دو نوگل باغ طهارت پس از رزمی غیورانه، به شهادت رسیدند و امام حسین علیه السلام پیكر پاك آن دو نوجوان را به بغل گرفت و در حالی كه پاهایشان به زمین كشیده می شد، آنها را به سوی خیمه آورد. عجیب اینكه بانوان به استقبال جنازه های آنها آمدند. همیشه زینب علیهاالسلام در پیشاپیش بانوان بود، ولی این بار زینب علیهاالسلام دیده نمی شد. او از خیمه بیرون نیامده بود تا مبادا چشمش به پیكرهای به خون تپیده پسرانش بیفتد و بی تابی كند و از پاداشش كم شود و شاید از این رو كه مبادا برادرش او را در این حال بنگرد و در برابر خواهر شرمنده یا بی جواب بماند. زینب علیهاالسلام در این هنگام بیرون نیامد."

عمه شهیدان

در ماجرای كربلا، عده زیادی از خاندان امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند. فرزندان امام حسن علیه السلام به نامهای قاسم، عبدالله، ابوبكر و فرزندان امام حسین علیه السلام به نامهای علی اكبر و علی اصغر نیز همچون سایر شهدا با آگاهی، شناخت، اندیشه و آرمان و اراده به شهادت رسیدند.

روایت شده است پس از شهادت حضرت علی اكبر، حضرت زینب علیهاالسلام زودتر از برادرش حسین علیه السلام به بالین علی اكبر رفت، زیرا می دانست كه امام علاقه زیادی به علی اكبر علیه السلام دارد. اگر او را كشته ببیند، ممكن است روح از بدنش مفارقت نماید. از این رو زینب علیهاالسلام با این عمل خویش، مثل همیشه امام را تنها نگذاشت.

بنابراین، با مقایسه روایتهایی كه در مورد شهادت فرزندان حضرت زینب علیهاالسلام و فرزند برادرش نقل شده است، میزان محبت حضرت زینب علیه السلام نسبت به امام زمان خویش روشن تر می گردد و همین محبت بی شائبه، موجب همراهی او با كاروان حسین علیه السلام و شركتش با امام در جریان كربلا و مصائب و شداید آن و ابقای دین مبین اسلام است؛ چنانكه او را "شریكة الحسین" می نامند.

پس از پایان یافتن واقعه عاشورا و شهادت امام حسین علیه السلام رسالت خطیر و سنگین زینب كبری علیهاالسلام آغاز شد. او در سخت ترین شرایط جسمی و روحی، بزرگترین و خطیرترین مسؤولیتها را برعهده گرفت. تصور عظمت و بزرگی كاری كه زینب علیهاالسلام انجام داد، هر انسان منصف و حق جویی را در برابر شخصیت و بزرگی این بانوی باعظمت، به كرنش و تحسین و ستایش وا می دارد.

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

منبع: روزنامه قدس

اضافه کردن نظر