- منتشر شده در شنبه, 20 ارديبهشت 1393 00:32
- نوشته شده توسط کارگروه فرهنگی
- بازدید: 2548
10 رجب میلاد امام جواد (علیه السلام) مبارکباد
اشعار ولادت امام جواد (علیه السلام) اینجا کلیک کنید
در سپهر رضوى ماه رُخى پيدا شد
به رخش شمس نه تنها كه قمر شيدا شد
دهم ماه رجب آمد و داد از سر شوق
مژده اى كز خبرش پير فلك برنا شد
دامن عصمت ريحانه ز ريحان دگر
شد مصفّا و ز كوثر ثمرى پيداشد
نكهت ياس بهشتى به دو عالم پيچيد
سبز و خرّم ، دلِ دشت و دمن و صحرا شد
عندليب دل عاشق به ترنّم بر خاست
تا كند زمزمه عشق ، چه بى پروا شد
بحر جود و كرم از مولد او موج زند
كه به او گوهرى از جانب حق اِعطا شد
سوره جود و كرم ، شأن نزول قدمش
كه سخاوت به گدائىِ در مولا شد
مدّتى بود پدر منتظر مولد او
تا كه شد موسمِ موعود و رضا بابا شد
در جزا چشم شفاعت به عطايش دارد
هر كه را مصحف عشقش به جهان امضا شد
مهر او را به « امينش » چو عطا كرد خدا
ذاكر درگه آن لاله رُخِ زهرا شد
شاعر : حاج رضا فلاح «امین»
امام نهم شيعيان حضرت جواد (ع) در سال 195 هجري در مدينه ولادت يافت.
نام نامي اش محمد معروف به جواد و تقي است.
القاب ديگري مانند : رضي و متقي نيز داشته، ولي تقي از همه معروفتر مي باشد.
مادر گرامي اش سبيکه يا خيزران است که اين دو نام در تاريخ زندگي آن حضرت ثبت است.
امام محمد تقي (ع) هنگام وفات پدر 8 ساله بود. پس از شهادت جانگداز حضرت رضا عليه السلام در اواخر ماه صفر سال 203ه مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه(ع) انتقال يافت.
مأمون خليفه عباسي که همچون ساير خلفاي بني عباس از پيشرفت معنوي و نفوذ باطني امامان معصوم و گسترش فضايل آنها در بين مردم هراس داشت، سعي کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خويش قرار دهد. " از اينجا بود که مأمون نخستين کاري که کرد، دختر خويش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع) درآورد، تا مراقبي دايمي و از درون خانه، بر امام گمارده باشد. رنجهاي دايمي که امام جواد (ع) از ناحيه اين مأمور خانگي برده است، در تاريخ معروف است ".
مداحان قم:از روشهايي که مأمون در مورد حضرت رضا (ع) به کار مي بست، تشکيل مجالس بحث و مناظره بود. مأمون و بعد معتصم عباسي مي خواستند از اين راه - به گمان باطل خود - امام (ع) را در تنگنا قرار دهند. در مورد فرزندش حضرت جواد (ع) نيز چنين روشي را به کار بستند. به خصوص که در آغاز امامت هنوز سني از عمر امام جواد (ع) نگذشته بود. مأمون نمي دانست که مقام ولايت و امامت که موهبتي است الهي، بستگي به کمي و زيادي سالهاي عمر ندارد. باري، حضرت جواد (ع) با عمر کوتاه خود که همچون نوگل بهاران زودگذر بود، و در دوره اي که فرقه هاي مختلف اسلامي و غير اسلامي در ميدان رشد و نمو يافته بودند و دانشمندان بزرگي در اين دوران، زندگي مي کردند و علوم و فنون ساير ملتها پيشرفت نموده و کتابهاي زيادي به زبان عربي ترجمه و در دسترس قرار گرفته بود، با کمي سن وارد بحثهاي علمي گرديد و با سرمايه خدايي امامت که از سرچشمه ولايت مطلقه و الهام رباني مايه گرفته بود، احکام اسلامي را مانند پدران و اجداد بزرگوارش گسترش داد و به تعليم و ارشاد پرداخت و به مسائل بسياري پاسخ گفت.
امام جواد (ع) در مدت 17 سال دوران امامت به نشر و تعليم حقايق اسلام پرداخت، و شاگردان و اصحاب برجسته اي داشت که : هر يک خود قله اي بودند از قله هاي فرهنگ و معارف اسلامي مانند : ابن ابي عمير بغدادي، ابوجعفر محمد بن سنان زاهري، احمد بن ابي نصر بزنطي کوفي، ابوتمام حبيب اوس طائي - شاعر شيعي مشهور - ابوالحسن علي بن مهزيار اهوازي و فضل بن شاذان نيشابوري که در قرن سوم هجري مي زيسته اند.
سایت مداحان قم
نظرات