- منتشر شده در چهارشنبه, 08 آذر 1391 21:23
- نوشته شده توسط امیرحسین فلاح
- بازدید: 5316
سِرّ ني در نينوا مي ماند اگر زينب(س) نبود
«نقش حضرت زينب(س) در ابلاغ پيام عاشورا» در گفت وگوي با مدير حوزه علميه امام حسن عسگري(ع)
ترديدي در نقش حضرت زينب(س) در پيام رساني واقعه عاشورا نيست. نام زينب(س) را جبرئيل بر حضرت محمد(ص) نازل كرد، زينب به معناي زينت پدر است و حضرت زينب(س)، زينت تاريخ است كه نقشي مهم در تبيين واقعه عاشورا و رساندن پيام مظلوميت سرور و سالار شهيدان داشت. اگرچه واقعه كربلاو شهادت امام حسين(ع) و يارانش تاثير بسيار در استقرار اسلام و تبيين مظلوميت شيعه داشت اما هيچ كس منكر اين موضوع نيست كه نقش حضرت زينب(س) با سخنراني هاي روشنگرانه خود پس از واقعه عاشورا مهمترين عامل در حفظ نهضت عاشورا و جلوگيري از تحريف اهداف قيام امام حسين(ع) بود. در گفت و گو با حجت الاسلام محمدرضا رضواني پور مدير حوزه علميه امام حسن عسگري(ع) تهران، به بررسي نقش مهم حضرت زينب(س) باعنوان پيام رسان نهضت عاشورا پرداخته ايم كه نتيجه اين گفت و گو پيش روي شماست.
جناب رضواني پور لطفاً توضيح دهيد پس از واقعه عاشورا،حضرت زينب(س) چه نقشي در رساندن پيام امام حسين(ع) و يارانشان داشتند؟
عاشورا واقعه اي است كه پس از گذشت ساليان متمادي همچنان تازگي دارد و نام سيدالشهدا(ع) و يارانش چونان سال هاي ابتدايي پس از واقعه عاشورا زنده مانده است. بعد از شهادت امام حسين(ع) در ظهر عاشورا در واقع كربلاي حضرت زينب(س) آغاز شد.
ترويج دين اگر كه به خون حسين شد/ تكميل آن به موي پريشان زينب است
دشمن به خيال خام خود تصميم داشت بعد از شهادت امام حسين(ع) و يارانش با تحريف واقعه عاشورا نام امام حسين(ع) را در تاريخ محو كند، اما حضرت زينب(س) با مديريت صحيح كه از خود نشان دادند در زمان اسارت و در مجلس ابن زياد با ايراد سخنراني در مسير كوفه تا شام اهداف قيام امام حسين(ع) را مطرح مي كردند و به نحوي رسا و بليغ اهداف واقعه عاشورا و پيام اصلي امام حسين(ع) را كه در واقع احياي امر به معروف و نهي از منكر بود به مردم ابلاغ مي كردند. اين روشنگري به نحوي فصيح بود كه دشمن تصور نمي كرد با چنين شير زني مواجه باشد كه در اوج سختي ها وقتي جوياي حال حضرت زينب(س) شدند، در پاسخ فرمودند:« ما رايت الاجميلاً»
خطبه هاي حضرت زينب(س) چگونه اهداف قيام امام حسين(ع) را تكميل مي كرد؟
خطبه هاي حضرت زينب(س) در كوفه مكمل قيام امام حسين(ع) است به گونه اي كه در برابر ابن زياد و يزيد جايگاه رفيع اهل بيت(ع) را به شايستگي عنوان و بر آنها اعلام مي كند كه شما هر چقدر هم تلاش كنيد نخواهيد توانست نام اهل بيت پيامبر(ص) را در تاريخ محو كنيد،علي رغم تلاش هاي دشمنان و بويژه خاندان بني اميه در مسكوت گذاشتن واقعه عاشورا و تبعيد حضرت زينب(س) به شام اما پيام عاشورا و مظلوميت امام حسين(ع) پس از گذشت ساليان متمادي حفظ شد و در تاريخ جز روسياهي و تباهي براي دشمنان اسلام بويژه خاندان بني اميه باقي نمانده است در حالي كه نام شهداي كربلاجاودانه شد و نام مبارك امام حسين(ع) و يارانش در قالب نهضت عاشورا ثبت و ضبط شده است.
حضرت زينب(س) چگونه پس از واقعه عاشورا جلوي تبليغات سوء بني اميه عليه خاندان پيامبر(ص) را گرفتند؟
بعـد از به شهـادت رسيـدن سيد الشهدا(ع) دشمنان اسلام سعي بر اين داشتند كه با معرفي نادرست از حماسه عاشورا و اهداف امام(ع) اين واقعه عظيم را دچار تحريف كنند.از اقدامات مهم حضرت زينب(س) در بعد از واقعه عاشورا جلوگيري از تحريفات وقايع عاشورا توسط بني اميه است چرا كه قصد داشتند با مكر و حيله امام حسين(ع) را فردي دنيا طلب جلوه دهند كه براي تصاحب حكومت اقدام به جنگ كرده است. اما حضرت زينب(س) در خطبه هاي خود بيان كردند كه حركت امام حسين(ع) يك حركت ديني درجهت احياي دين جد خود و احياي امر به معروف و نهي از منكر بوده است. تبليغات دشمن عليه خاندان پيامبر(ص) به طوري بود كه هنگام عبور كاروان اسرا از شام،مردم شام با عبور كاروان شروع به پاي كوبي كردند اما زماني كه حضرت زينب(س) و حضرت امام سجاد(ع) با سخنراني هاي روشنگرانه خود مردم را آگاه كردند كه ذريه پيامبر(ص) هستند و مقصود از آيه «ذي القربي » در قرآن خاندان پيامبر(ص) است و ايشان همان «ذي القربي» هستند، در آن زمان بود كه مردم شام به حقيقت واقعه عاشورا و مظلوميت امام حسين(ع) پي بردند. در ادامه اين روشنگري ها حكومت شام كه تاب اين سخنراني ها را نداشت دستور داد تا كاروان اسرا را به مدينه منتقل كنند.در مدينه نيز سخنراني هاي روشنگرانه حضرت زينب(س) با هدف بيان صحيح اهداف امام حسين(ع) و چگونگي شهادت اين امام بزرگوار ادامه داشت و به همين دليل حكومت وقت مدينه دستور تبعيد حضرت زينب(س) به شام را صادر كرد تا به ظن خود مانع از تبليغات ايشان عليه ظلم و ستم خاندان بني اميه شود.
نويسنده: زينب جباري
سایت مداحان قم
روزنامه ايران، شماره 5234 به تاريخ 6/9/91، صفحه 13 (دين و انديشه-دانش)