- منتشر شده در سه شنبه, 21 خرداد 1392 01:22
- نوشته شده توسط امیرحسین فلاح
- بازدید: 3301
شعر میلادی امام حسین علیه السلام
«میلاد همایون حسین ابن علی»
پرده چون ماه من از چهره تابنده گشود ماه رویان جهان را ز دل آرام ربود
حوریان گو که بریزند ز دامن اشک‌ها قدسیان گو که بسوزند به مجمرها عود
عاشقان گو که به صد عزت و اجلال رسید موکب خسرو خوبان که بر او باد درود
سومین روز ز شعبان چون برآمد خورشید سومین شمس ولایت ز افق چهره گشود
روز میلاد همایون حسین ابن علی است باد بر خلق جهان مقدم پاکش مسعود
میوه باغ رسالت، مه ایوان جلال وارث تاج ولایت، شه اقلیم وجود
مظهر عزت و آزادگی و فضل و کمال آیت غیرت و مردانگی و رحمت و جود
صولت حیدری از چهره پاکش پیداست جلوه احمدی از نور جمالش مشهود
سینه گنجینه الطاف و عنایات و کرم چهره آیینه آیات خداوند ودود
عصمت ازفاطمه آموخت،شجاعت زعلی صبرو احسان زحسن،حُسن خصال ازمحمود
شاهکاری قلم لطف خداوند کشید که بدین جامه ناچیز محال است ستود
همچو یوسف چو قدم بر سر بازار گذاشت ماه مجلس شد و بر رونق بازار افتاد
کیست این کوکب تابان که پی تهنیتش از طربخانه افلاک رسد بانگ سرود
کیست این غنچه خندان که زانفاس خوشش هر دم آید ز فضا بوی خوش عنبر و عود
کیست این لاله خونین که زهفتاد و دو داغ به فلک می‌رود از آه دل سوخته دود
این حسین است که از مهر جهان افروزش محو خورشید جمالش شده ذرات وجود
این حسین است که لطفش کند آزاد ز بند ملکی را که ز درگاه خدا شد مردود
این حسین است که در پیشگه حضرت حق گاه در حال قیام است و گهی حال قعود
عاشقان را چو فتد دیده بر آن تربت پاک اشک اندوه و غم از دیده روان است چو رود
نیست جز درگه او اهل ولا را مأمن نیست جز کعبه او اهل صفا را مقصود
کرم و منزلتش را نبود هیچ شمار شرف و مرتبتش را نبود هیچ حدود
کس به جز میوه توحید از آن شاخ نچید کس به جز نکته توحید از آن لب نشنود
جلوه چون کرد درآفاق تجلی حسین بن علی ظلمت کفر زآئینه اسلام زدود
شام تاریک دلان شد ز فروغش روشن کاخ بیدادگران شد ز قیامش نابود
چون گدا جبهه بر آن درگه شاهانه بسای که در آن بارگه افکنده شهان سر به سجود
خسروا خسته دلان را به نگاهی بنواز که بود عاشق مسکین به نگاهی خشنود
چون رسا کوی سعادت ز جهان برد کسی که ره دوستی آل علی(ع) را پیمود
شاعر : دکتر رسا
