- منتشر شده در شنبه, 18 آبان 1392 16:33
- نوشته شده توسط کارگروه فرهنگی
- بازدید: 2042
امام رضا (ع) در راستای احیا و ترویج مکتب اهل بیت (ع) پیوسته به هدایتگری و روشنگری می پرداختند. در همین راستا حسن بن علی بن فضّال از امام رضا(ع) نقل می کند: مَن تَذَکرَ مُصابَنا فَبَکی وأبکی، لَم تَبک عَینُهُ یومَ تَبکی العُیونُ. هر کس مصیبت های ما را یاد کند و بگرید و بگِریانَد، چشم او در روز گریان بودن چشم ها، گریان نمی شود(1)
امام رضا (ع) در باره عظمت امام حسین علیه السلام به نقل از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمودند : ان الحسین بن على فى السماء اکبر منه فى الارض؛ بطور یقین حسین بن على در آسمان والاتر از زمین است.(2)
همچنین از امام رضا (ع) درباره اشارات قرآنی به شخصیت امام حسین(ع) روایاتی نقل شده است . از جمله در باره این آیه از قرآن «لا یُسْئَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْئَلُونَ» . ( انبیاء ، 23 ) و او بر هر چه که می کند سؤال نشود ، ولی خلق از کردارشان باز خواست می شود ؛ مردی از امام هشتم (علیه السلام) پرسید : به چه خاطر امامت در صلب امام حسن قرار نگرفت ؟ حضرت فرمود : چون خداوند امامت را در صلب امام حسین (علیه السلام) قرارداد و درصلب امام حسن (علیه السلام) قرار نداد و سپس آیه فوق را قرائت نمود . (3)
و در حدیث دیگر در باره آین آیه که می فرماید: «وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ» . (صافات ، 107) و او را در ازای قربانی بزرگی باز رهانیدیم ،از امام رضا (علیه السلام) روایت شده است که فرمود : منظور از ذبح عظیم در آیه فوق امام حسین (علیه السلام) است . ( 4)
همچنین درباره آیه :“ یا لیتنی کنت معهم فافوز فوزاً عظیما ً( نساء73) ای کاش ما هم با آنها بودیم و به رستگاری بزرگی می رسیدیم .؛ امام رضا (علیه السلام) به “ ریان بن شبیب“ فرمود: ای پسر شبیب! اگر دوست داری که در مکان های بنا شده در بهشت با پیامبر و خاندانش باشی ، پس قاتلان حسین (علیه السلام) را لعنت نما ، ای پسر شبیب ! اگر دوست داری به ثواب کشته شدگان در راه حسین برسی پس چون او را یاد کنی بگو: “ ای کاش با آنان بودم و به پیروزی و کامیابی بزرگی می رسیدم “ . (5)
امام رضا (ع) به مناسبتهای مختلف یاد و نام امام حسین (ع) را زنده نگه می داشت. شیخ صدوق در کتابهای عیون اخبار الرضا و امالی از قول امام رضا علیه‌السلام نقل کرده است که فرمود: « نقش انگشتری امام حسین علیه‌السلام «ان الله بالغ امره »بود و علی بن حسین علیه‌السلام انگشتری پدر خود را به دست می کرد. محمد بن علی نیز همان انگشتری امام حسین علیه‌السلام را خاتم قرار می داد.
و در همین راستا فرمودند : چرا وقتى میت را دفن مى کنید و سرش را بر خاک مى گذارید در مقابل صورتش و زیر سرش مهرى از خاک ( قبر امام حسین علیه السلام ) نمى گذارید ؟(6)
امام رضا (ع) در سخنی با ریان بن شبیب در راستای احیای امر دین و بزرگداشت مقام ولایت می فرماید: اى پسر شبیب! اگر براى چیزى گریان شدی، براى حسین علیه‌السّلام گریه کن که او را سر بریدند همان‌گونه که گوسفند را سر می‌برند و هجده کس از خاندانش علیهم‌السّلام با او کشته شدند که روى زمین مانندى نداشتند؛ آسمانهاى هفتگانه و زمینها براى کشته‌شدن او گریستند و چهار هزار فرشته براى یاریاش به زمین آمدند و دیدند که ایشان کشته شده‌اند. پس بر سر قبرش ژولیده و خاک‌آلود می‌باشند تا قائم علیه‌السّلام قیام کنند و یاریاش کنند و شعار آنها «یا لثارات الحسین علیه‌السّلام» (ای خون خواهان حسین علیه‌السّلام) است. اى پسر شبیب! پدرم از پدرش از جدّش علیهم‌السّلام برایم باز گفت که: چون جدّم حسین علیه‌السّلام کشته شد، آسمان خون و خاک سرخ بارید. اى پسر شبیب! اگر بر حسین علیه‌السّلام گریه کنى تا اشک‌هایت بر گونههایت روان شود، خداوند هر گناهى که کردى از کوچک و بزرگ و کم و زیاد میآمرزد.(7)
پانوشتها:
1. عیون أخبار الرضا(ع)، ج 1، ص 294، ح 48
2. عیون اخبار الرضا 1/60
3. عیون اخبار الرضا ( ع ) ، جلد 2 ، ص 82
4. عیون اخبار الرضا ( ع ) ، ج 1 ، ص 209
5. امالی ، صدوق ص130
6. کتاب خاک بهشت به نقل از وسایل ج 2
7. عیون أخبار الرضا علیه السلام» جلد اول صفحه 299 و 300
منبع : سایت مداحان قم
