- منتشر شده در سه شنبه, 21 آذر 1391 23:00
- نوشته شده توسط امیرحسین فلاح
- بازدید: 9847
آيت الله سیدعبدالله فاطمی‌نیا با تأکید بر رعایت شئون در مجالس عزاداری گفت: متأسفانه اخیراً عزاداری‌ها به صورتی درآمده که هر کس هرچه می‌خواهد، می‌گوید؛ در صورتی که مداحان و سخنرانان باید به صورت مستند صحبت کنند. عزاداری برای اهل بیت در مکتب اهل بیت(ع) بوده و بر آن توصیه فراوانی شده است. علامه امینی کتاب بسیار نفیسی دارد به نام «سیرتنا و سنتنا»، وی در این کتاب ثابت کرده است که پیامبر(ص) و اهل بیت ایشان بر عزاداری تأکید فراوان داشته‌اند و این مسئله برای آنها مهم بوده است. حضرت باقر(ع) وصیت می‌کنند و مالی را به این امر اختصاص می‌دهند و می‌فرمایند: «بعد از مرگ من ۱۰ سال این مال را در مراسم حج صرف کنید و در منا برای مظلومیت من و مسائل من صحبت کنید».
عزاداری‌ها باید صحیح و متین صورت بگیرد
این استاد اخلاق با اشاره به شیوه‌های عزاداری در جامعه تصریح کرد: عزاداری‌ها باید صحیح و متین صورت بگیرد و در عزاداری‌ها نباید اصل فراموش شود و به حاشیه‌ها توجه شود. متأسفانه اخیرا عزاداری‌ها به صورتی درآمده که هر کس هرچه می‌خواهد می‌گوید در صورتی که مداحان و سخنرانان باید به صورت مستند صحبت کنند. عزاداری برای اهل بیت(ع) باید از روی اسناد معتبر و به شکلی صحیح صورت گیرد، و در عزادری‌ها شأن این خانواده گرانقدر رعایت شود، این خانواده، عظیم هستند و عزاداری آنها هم باید سنگین و عظیم باشد.
فاطمی‌نیا با اشاره به مداحی‌هایی که برای ائمه(ع) صورت می‌گیرد، گفت: حتی‌الامکان افرادی که برای اهل بیت(ع) مداحی می‌کنند خوش صدا باشند و از دستگاه‌های زیبا برای مداحی استفاده کنند. همه مداحان نباید با یک شکل اشعار را بخوانند. این جور نباشد که اگر یک مداحی شعری را خواند بقیه تا قیامت مانند او بخوانند و از او تقلید کنند. مداحان باید از مقاماتی که مناسب عزاداری است استفاده کنند و تلاش کنند از روایات صحیح استفاده، و به روایات ضعیف و من درآوردی توجه نکنند.
استاد فاطمی‌نیا با اشاره به سابقه عزاداری بین ائمه(ع) گفت: شعرای بزرگی مانند دعبل خزایی، سید حمیری و کمیت زید اسدی در محضر ائمه(ع) شرفیاب می‌شدند و ائمه(ع) به مانند کوهی از وقار و نور می‌نشستند و به آنها امر می‌کردند که اشعارشان را بخوانند. ائمه(ع) اهل بیت خود را پشت پرده قرار می‌دادند و آنها هم به ذکر مصیبت‌ها گوش می‌دادند و می‌گریستند. به خصوص عزاداری امام حسین(ع) در میان سایر ائمه بسیار رواج داشته و از بزرگ‌ترین نمونه‌های آن می‌توان به شعرخوانی دعبل خزایی در محضر امام رضا(ع) اشاره کرد. مدیحه‌سرایان اهل بیت از سوی ائمه(ع) مورد تکریم قرار می‌گرفتند، حضرت رضا (ع) دعبل خزایی را گرامی می‌داشت و حضرت باقر (ع) دست بلند کرد و برای کمیت دعا کرد. این شعرا کسانی بودند که مصیبت‌های اباعبدالله(ع) را به نظم و نثر تبدیل کردند و در حضور ائمه(ع) خواندند و آنها را گریاندند.
این استاد اخلاق با اشاره به شیوه‌های عزاداری در جامعه تصریح کرد: عزاداری‌ها باید صحیح و متین صورت بگیرد و در عزاداری‌ها نباید اصل فراموش شود و به حاشیه‌ها توجه شود. متأسفانه اخیرا عزاداری‌ها به صورتی درآمده که هر کس هرچه می‌خواهد می‌گوید در صورتی که مداحان و سخنرانان باید به صورت مستند صحبت کنند. عزاداری برای اهل بیت(ع) باید از روی اسناد معتبر و به شکلی صحیح صورت گیرد، و در عزادری‌ها شأن این خانواده گرانقدر رعایت شود، این خانواده، عظیم هستند و عزاداری آنها هم باید سنگین و عظیم باشد.
فاطمی‌نیا با اشاره به مداحی‌هایی که برای ائمه(ع) صورت می‌گیرد، گفت: حتی‌الامکان افرادی که برای اهل بیت(ع) مداحی می‌کنند خوش صدا باشند و از دستگاه‌های زیبا برای مداحی استفاده کنند. همه مداحان نباید با یک شکل اشعار را بخوانند. این جور نباشد که اگر یک مداحی شعری را خواند بقیه تا قیامت مانند او بخوانند و از او تقلید کنند. مداحان باید از مقاماتی که مناسب عزاداری است استفاده کنند و تلاش کنند از روایات صحیح استفاده، و به روایات ضعیف و من درآوردی توجه نکنند.
استاد فاطمی‌نیا با اشاره به سابقه عزاداری بین ائمه(ع) گفت: شعرای بزرگی مانند دعبل خزایی، سید حمیری و کمیت زید اسدی در محضر ائمه(ع) شرفیاب می‌شدند و ائمه(ع) به مانند کوهی از وقار و نور می‌نشستند و به آنها امر می‌کردند که اشعارشان را بخوانند. ائمه(ع) اهل بیت خود را پشت پرده قرار می‌دادند و آنها هم به ذکر مصیبت‌ها گوش می‌دادند و می‌گریستند. به خصوص عزاداری امام حسین(ع) در میان سایر ائمه بسیار رواج داشته و از بزرگ‌ترین نمونه‌های آن می‌توان به شعرخوانی دعبل خزایی در محضر امام رضا(ع) اشاره کرد. مدیحه‌سرایان اهل بیت از سوی ائمه(ع) مورد تکریم قرار می‌گرفتند، حضرت رضا (ع) دعبل خزایی را گرامی می‌داشت و حضرت باقر (ع) دست بلند کرد و برای کمیت دعا کرد. این شعرا کسانی بودند که مصیبت‌های اباعبدالله(ع) را به نظم و نثر تبدیل کردند و در حضور ائمه(ع) خواندند و آنها را گریاندند.
سایت مداحان قم
