عیدالله الاکبر اشعار ویژه عید غدیر

ترتیل قرآن کریم 30 جزء

 

بخش های ویژه سایت مداحان قم
اخبار مذهبی , مداحی , مداحان , شاعران
اشعار مذهبی , اشعار مداحی
دانلود مداحی , مداحان اهلبیت ,مداحان قم
گلزار شهدای مجازی,وصیت نامه خاطرات شهدا کلیپ شهدا صدای شهدا
معرفی نامه و زندگی نامه مداحان و شاعران اهل بیت

اوقات شرعی

افراد آنلاین

ما 1044 کاربر آنلاین داریم

آمار بازدیدکنندگان

امروز
دیروز
این هفته
این ماه
کل آمار
2726
5935
2726
101113
32073352
Your IP: 3.145.75.238
نگاهی کوتاه به زندگی نامه
حضرت امام موسی بن جعفر (ع)

نام امام هفتم ما ، موسی و لقب آن حضرت کاظم ( ع ) کنيه آن امام " ابوالحسن " و " ابوابراهيم " است . شيعيان و دوستداران لقب " باب الحوائج " به آن حضرت داده اند . تولد امام موسی  کاظم (ع) روز يکشنبه هفتم ماه صفر سال 128هجری در " ابواء " اتفاق افتاد . دوران امامت امام هفتم حضرت موسی بن جعفر (ع) مقارن بود با سالهای  آخر خلافت منصور عباسی و در دوره خلافت هادی و سيزده سال از دوران خلافت هارون که سخت ترين دوران عمر آن حضرت به شمار است . امام

 

زندگی نامه امام محمد باقر (علیه السلام )

امام محمد باقر علیه‌السلام در روز جمعه یا دوشنبه یا سه شنبه غره ماه رجب یا سوم ماه صفر سال 57 هجری یا به روایتی دیگر سال 56 هجری، در مدینه به دنیا آمد و در روز دوشنبه هفتم ذی حجه یا ربیع الاول و یا ربیع الاخر سال 114 هجری، در همان شهر بدرود حیات گفت. بنابراین، آن حضرت 57 سال در این جهان زیست. از این مدت چهار سال با جدش امام حسین علیه‌السلام و پس از وی 35 سال با پدرش زندگی کرد و هیجده سال بقیه عمرش را به تنهایی به سر بردادامه متن در ادامه مطلب....

السلام علیک یا علی ابن الحسین (ع)


گوشه اى از زندگانى امام زین العابدین

على بن الحسین (علیهما السلام)

در تاریخ ولادت امام سجاد (علیه السلام) اختلاف است؛ بعضى 15 جمادى الاولى از سال 36 و بعضى 5 جمادى الاولى از سال 38 گفته اند .و الده مكرم آن حضرت، "شهربانو"، دختر یزگرد پادشاه ایران بود .

پس از غلبه سپاه اسلام بر ایرانیان در زمان عمر بن الخطاب، شهربانو را به اسارت گرفته، نزد عمر آوردند .و ى خواست شهربانو را بفروشد، ولى امیرالمؤمنین، على (علیه السلام) فرمود: "فروختن دختران پادشاهان جایز نیست اگر چه كافر باشندادامه متن در قسمت ادامه مطلب... .

Tags: السلام علیک یا علی ابن الحسین (ع)گوشه اى از زندگانى امام زین العابدینعلى بن الحسین (علیهما السلام)در تاریخ ولادت امام سجاد (علیه السلام) اختلاف است؛ بعضى 15 جمادى الاولى از سال 36 و بعضى 5 جمادى الاولى از سال 38 گفته اند .و الده مكرم آن حضرت، شهربانو، دختر یزگرد پادشاه ایران بود .پس از غلبه سپاه اسلام بر ایرانیان در زمان عمر بن الخطاب، شهربانو را به اسارت گرفته، نزد عمر آوردند .و ى خواست شهربانو را بفروشد، ولى امیرالمؤمنین، على (علیه السلام) فرمود: فروختن دختران پادشاهان جایز نیست اگر چه كافر باشندادامه متن در قسمت ادامه مطلب... .پس از غلبه سپاه اسلام بر ایرانیان در زمان عمر بن الخطاب، شهربانو را به اسارت گرفته، نزد عمر آوردند. وى خواست شهربانو را بفروشد، ولى امیرالمؤمنین، على (علیه السلام) فرمود: فروختن دختران پادشاهان جایز نیست اگر چه كافر باشند ، او را آزاد بگذار تا هر كه را از مسلمانان مى خواهد انتخاب كند .حضرت شهربانو نیز امام حسین (علیه السلام) را انتخاب كردند و به ازدواج آن حضرت در آمد و امام سجاد (علیه السلام) از ایشان متولد شدند .نام آن امام بزرگوار، على، كنیه آن حضرت ابوالحسن و ابومحمد است و مشهورترین القاب ایشان زین العابدین، سجاد، سید الساجدین و العابدین، امین و ذوالثفنات(1) است .برطبق روایتى، امام باقر (علیه السلام) در توصیف پدر گرامى خویش فرمودند: پدرم على بن الحسین هرگز نعمتى از خداوند را یاد نكرد، مگر آنكه براى شكر آن نعمت سجده كرد و آیه اى از كتاب خدا را كه در آن سجده باشد نخواند مگر آنكه سجده كرد و هر گاه حق تعالى شرى را كه از آن بیمناك بود دفع مى كرد، یا مكر مكركننده اى را از او دور مى كرد، سجده مى كرد و هر گاه از نماز واجب فارغ مى شد، سجده مى كرد و هر گاه توفیق مى یافت كه بین دو نفر آشتى برقرار كند، به شكرانه آن سجده مى كرد و اثر سجود در تمام مواضع سجود آن حضرت نمایان بود و لذا به آن حضرت سجاد مى گفتند . امام زین العابدین چون از وضو فارغ مى شد واراده نماز مى كرد، لرزه بر اندام شریفش مى افتاد .از كثرت عبادت و بیدارى روى مباركش زرد شده بود و پاهاى ایشان از كثرت قیام براى خداوند تعالى ورم كرده بود .چنان نماز مى خواند كه گویى، این آخرین نماز او است و مى خواهد دنیا را وداع كند .حسن خلق، حلم و خویشتندارى و كظم غیظ و مراتب علم و دانش آن حضرت بسیار معروف و مشهور بود، زیرا كه ایشان از خاندانى هستند كه باب علم الهى هستند و هر كه طالب علم و دانش است باید از آنان بیاموزد .امام سجاد (ع)، همواره به یاد پدر بزرگوار خود حسین بن على (علیه السلام) بودند .هر وقت آب مى نوشیدند، یا غذا مى خوردند، یا مى دیدند كه گوسفندى را ذبح مى كنند، به یاد واقعه كربلا و تشنگى و گرسنگى اهل بیت مى گریستند .مجموعه دعاهاى آن حضرت، كه مشتمل بر: حكمتها، معارف ناب توحیدى و بینش عمیق الهى آن حضرت و دایره المعارفى بزرگ و عمیق است، در كتابى تحت عنوان صحیفه سجادیه گردآورى شده است و بیقین بزرگترین معجزه آن امام است، زیرا گرچه از ائمه هدى (علیهم السلام) خوارق عادات و معجزات فعلى بسیارى بروز كرده و نقل شده است، ولى بى شك وجود آن امامان و گفتار آن بزرگواران، خود بزرگترین شاهد بر صدق مدعاى آنان و معجزه اى مجسم و عینى براى اندیشمندان ژرف نگر است و آنان را از هر معجزه دیگرى بى نیاز مى كند .امام سجاد (ع) در روز 12 یا 18 یا 25 محرم سال 94 یا 95 هجرى (بنابر اختلاف روایات) توسط هشام بن عبدالملك، خلیفه اموى به شهادت رسیدند .از امام باقر (ع) روایت شده است كه فرمودند: چون زمان وفات پدرم فرارسید، مرا به سینه خود چسبانید و فرمود: اى فرزند گرامى! تو را به چیزى وصیت مى كنم كه پدرم هنگام شهادت خود، مرا به آن وصیت كرد و آن این است كه، بپرهیز از ستم كردن بر كسى كه علیه تو یاورى ندارد جز خداوند! بر طبق برخى از نقلهاى تاریخى، امام سجاد (علیه السلام) در آخرین لحظات حیات خویش، سوره واقعه و فتح را تلاوت فرموده، پس از آن، این آیه را تلاوت كردند: الحمدالله الذى صدقنا وعده وأورثنا الأرض نتبوء من الجنة حیث نشاء فنعم أجرالعاملین(2): ستایش مخصوص خداوندى است كه وعده اش را در مورد ما عملى ساخت و ما را وارث همه سرزمین بهشت گردانید، تا در آن، هر جا كه خواستیم جاى گیریم .پس چه نیكو پاداشى است براى عمل كنندگان! آنگاه به عالم آخرت سفر كردند .مدفن شریف آن حضرت در بقیع، قبرستانى نزدیك مدینه و در كنار قبر مطهر امامان گرامى، امام مجتبى، امام باقر و امام صادق (علیهم السلام) است .)والسلام علیه یوم ولد و یوم مات و یوم یبعث حیا(از كلمات گهربار آن حضرت است كه به فرزندان خویش فرمودند: یا بنى اصبر على النوائب و لا تتعرض للحقوق و لا تجب أخاك إلى الأمر الذى مضرته علیك أكثر من منفعته له: پسرم! بر سختیها صبر كن و متعرض حقوق مشو (حقوق دیگران را پایمال مكن) و برادرت را در خواسته اى كه ضررش براى تو بیش از منفعتش براى او است اجابت مكن! -کپي برداري تنها با ذکر منبع مجاز است .{ منبع : سایت مداحان دات آی آر}پاورقی ها:(1) در اثر سجده های طولانی ، پینه ها بر پیشانی و جایگاه های سجده نقش بسته بود ، این لقب را سه نفردر تاریخ داشته اند که سزاوارترین آنها حضرت سجاد، زین العابدین ، علی بن حسین بن علی بن ابیطالب علیهم السلام ، بوده است .(2) جزء 24 سوره زمر آیه 74 وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاء فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَآنها مى‏گویند: (حمد و ستایش مخصوص خداوندى است كه به وعده خویش درباره ما وفا كرد و زمین ]بهشت‏] را میراث ما قرار داد كه هر جا را بخواهیم منزلگاه خود قرار دهیم‏؛ چه نیكوست پاداش عمل كنندگان!)کپي برداري تنها با ذکر منبع مجاز است .{ منبع : سایت مداحان دات آی آر} تنظیم شده توسط آقامیریگروه دین و اندیشه تبیانکپي برداري تنها با ذکر منبع مجاز است .{ منبع : سایت مداحان دات آی آر}

بیرق حضرت عباس (ع) و تعجب یزید

گویند وقتی پرچم قمر بنی‌هاشم را بعد از جنگ وارد مجلس یزید می‌کنند یزید نگاهی به آن می‌کند و می‌بیند که همه جای پرچم مملو از جای تیر است و فقط یک جاست که آغشته به خون است.

سؤال می‌کند این پرچم از آنِ کیست؟ ناگفته پیداست که صاحب آن بسیار باوفا بوده که تیر به همه بدنش اصابت کرده اما پرچم را رها نکرده است!

پاسخ می‌دهند: پرچم از آنِ عباس بن علی است

مباهله؛ جلوه ای از حضور حضرت زهرا (س) در عرصه سیاست

" نجران" بخش با صفایی با هفتاد دهكده تابع خود، در نقطه مرزی حجاز و یمن قرار گرفته است. در آغاز طلوع اسلام، این نقطه تنها منطقه مسیحی نشین حجاز بود.

پیامبراسلام(ص) در سال های اول رسالت خود، با سران كشورهای جهان مكاتبه كرد و بدین وسیله آنها را به دین مبین اسلام دعوت نمود. در این بین نامه ای نیز به اسقف نجران نوشت و طی آن مسیحیان نجران را به آئین اسلام دعوت نمود.

« به نام خدای ابراهیم، اسحاق و یعقوب. این نامه ای است از محمد پیامبرخدا به اسقف نجران. خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب را حمد و ستایش می كنم و شما را از پرستش بندگان، به پرستش خدا دعوت می نمایم. شما را دعوت می كنم كه از ولایت بندگان خدا خارج شوید و در ولایت خداوند وارد آیید، اگر دعوت مرا نپذیرفتید(لااقل) باید به حكومت اسلامی مالیات(جزیه) بپردازید و در غیر این صورت به شما اعلام خطر می شود.»

Tags: مباهله؛ جلوه ای از حضور حضرت زهرا (س) در عرصه سیاست نجران بخش با صفایی با هفتاد دهكده تابع خود، در نقطه مرزی حجاز و یمن قرار گرفته است. در آغاز طلوع اسلام، این نقطه تنها منطقه مسیحی نشین حجاز بود.پیامبراسلام(ص) در سال های اول رسالت خود، با سران كشورهای جهان مكاتبه كرد و بدین وسیله آنها را به دین مبین اسلام دعوت نمود. در این بین نامه ای نیز به اسقف نجران نوشت و طی آن مسیحیان نجران را به آئین اسلام دعوت نمود.« به نام خدای ابراهیم، اسحاق و یعقوب. این نامه ای است از محمد پیامبرخدا به اسقف نجران. خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب را حمد و ستایش می كنم و شما را از پرستش بندگان، به پرستش خدا دعوت می نمایم. شما را دعوت می كنم كه از ولایت بندگان خدا خارج شوید و در ولایت خداوند وارد آیید، اگر دعوت مرا نپذیرفتید(لااقل) باید به حكومت اسلامی مالیات(جزیه) بپردازید و در غیر این صورت به شما اعلام خطر می شود.»نمایندگان پیامبراكرم، نامه ایشان را به اسقف مسیحیان نجران رساندند. وی پس از خواندن نامه، شورایی مركب از شخصیت های مذهبی و غیرمذهبی تشكیل داد كه وارد مدینه شوند و از نزدیك با پیامبر صلی الله علیه و آله دیدار كنند و دلایل نبوت ایشان را مورد بررسی قرار دهند.دیدار نمایندگان نجران با پیامبراكرم(ص)نمایندگان نجران پس از دیدار با پیامبر با ایشان به مباحثه و تبادل نظرات و افكار پرداختند و در مورد حضرت مسیح و حضرت مریم و خدا به گفتگو نشستند، كه در نهایت آنان به پیامبر(ص) گفتند: گفتگوهای شما ما را قانع نمی كند. در این هنگام حضرت جبرئیل نازل گردید، و آیه مباهله را آورد و پیامبر را مأمور كرد تا با كسانی كه با او مجادله می كنند و حق را نمی پذیرند به مباهله برخیزد.فرمان الهی از این قرار بود: فمن حاجك فیه من بعد ما جاء ك من العلم فقل تعالوا ندع ابناء نا و ابناء كم و نساء نا و نساء كم و انفسنا و انفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله علی الكاذبین.( آل عمران/61)هرگاه بعد از علم و دانشی كه(درباره مسیح) به تو رسیده،(باز) كسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو:« بیایید ما فرزندان خود را دعوت كنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت كنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله كنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»نمایندگان نجران از پیامبر وقت خواستند و قرار شد فردای آن روز به مباهله بروند.رسول اكرم با چه كسانی به مباهله می رود؟وقت مباهله فرا رسید. قبلاً پیامبر و نمایندگان نجران، توافق كرده بودند كه مراسم مباهله در نقطه ای خارج از شهر مدینه، در دامنه صحرا انجام بگیرد.اسقف مسیحی به نمایندگان نجران گفته بود در مراسم مباهله نگاه كنید، اگر محمد با فرزندان و خانواده اش برای مباهله آمد، از مباهله با او بترسید و اگر با یارانش آمد با او مباهله كنید، زیرا چیزی در بساط ندارد. پیامبراكرم(ص) به همراه حضرت علی، امام حسن و امام حسین و حضرت فاطمه علیهم السلام به سمت صحرا رفت.از آن سو نمایندگان نجران در حالی كه اسقف آنها پیشاپیش حركت می كرد به محل رسیدند. وقتی پیامبر را دید، از همراهان ایشان پرسید، كه به او گفتند: این پسرعمو و داماد او و محبوبترین خلق خدا نزد او است و این دو پسر، فرزندان دختر او از علی علیه السلام هستند و آن بانوی جوان، دخترش فاطمه علیها السلام است كه عزیزترین مردم نزد او، و نزدیك ترین افراد به قلب او است. به اسقف گفته شد كه برای مباهله قدم پیش گذار.اسقف گفت: نه، من مردی را می بینم كه نسبت به مباهله با كمال جرأت اقدام می كند و می ترسم راستگو باشد. من چهره هایی را می بینم كه هرگاه دست به دعا بلند كنند و از درگاه الهی بخواهند كه بزرگترین كوهها را از جای بركند، فوراً اینطور خواهد شد. بنابراین، هرگز صحیح نیست ما با این افراد مباهله نماییم. زیرا بعید نیست كه همه ما نابود شویم، و ممكن است دامنه عذاب گسترش پیدا كند، و همه مسیحیان جهان را بگیرد و در روی زمین حتی یك مسیحی باقی نماند.نمایندگان نجران وقتی كه دیدند پیامبراكرم(ص) نزدیكان و عزیزان خود را برای مباهله به همراه آورده است، دریافتند كه رسول الله(ص) به دعوت و دعای خود اعتقاد راسخ دارد، والا یك فرد مردد، عزیزان خود را در معرض بلای آسمانی و عذاب الهی قرار نمی دهد.انصراف از مباهلههیات نمایندگی نجران با دیدن وضع یاد شده، وارد شور شده و به اتفاق آراء تصویب كردند كه هرگز وارد مباهله نشوند، آنان حاضر شدند كه هر سال مبلغی به عنوان جزیه ( مالیات سالانه) بپردازند و در برابر آن، حكومت اسلامی از جان و مال آنان دفاع كند. پیامبراكرم(ص) نیز رضایت خود را اعلام نمود و قضیه مباهله به اتمام رسید.سپس پیامبراكرم(ص) فرمود: عذاب، سایه شوم خود را بر سر نمایندگان مردم نجران گسترده بود و اگر از در ملاعنه و مباهله وارد می شدند، صورت انسانی خود را از دست داده، و در آتشی كه در بیابان برافروخته می شد، می سوختند و دامنه عذاب به سرزمین نجران نیز كشیده می شد.عظمت حضرت زهرا علیهاالسلامدرعربستان پیش از اسلام، زن هیچ جایگاهی نداشت. زن به عنوان كنیزی كه در خدمت مرد قرار می گرفت تا كارهای خانه اش را انجام دهد، ایفای وظیفه می نمود.او در مسائل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و غیره حق دخالت و اظهارنظر نداشت. در چنین شرایطی بود كه اسلام ظهور نمود، دیگر به جنس انسان اهمیتی نمی داد بلكه انسانیت وی حائز اهمیت بود. زنان صاحب حق و حقوقی شدند و دیگر كمتر مورد ظلم قرار می گرفتند. در چنین شرایطی كه دختران زنده به گور می شدند و برای زنان در جامعه هیچ شخصیتی قائل نبودند. حضرت زهرا علیهاالسلام پا به عرصه هستی نهاد و همگان از كارهای پیامبر(ص) نسبت به ایشان تعجب می نمودند. پیامبراكرم با آن مقام مادی و معنوی، خم شده و دستان دختر خود را می بوسید و به او احترام ویژه می گذاشت. البته خیلی ها به اشتباه تصور می كنند كه ارزش حضرت به خاطر این بوده است كه ایشان دختر نبوت، همسر ولایت و مادر امامت بوده اند. حال آنكه باید در نظر داشت كه ایشان شایستگی و ارزش آن را داشته كه در این مسندها جای گرفته است.با بررسی تاریخ روز مباهله پی می بریم كه خود حضرت زهرا(س) آن قابلیت را داشته و از مقام والای معنوی برخوردار بودند كه به همراه پیامبر(ص) به مباهله می روند. چرا كه در درگاه الهی قرب داشته و دعا یا نفرین ایشان به استجابت می رسید.مباهله با مسیحیان نجران كار ساده ای نبود كه با هر زن و مرد عادی بتوان آن را به اجرا درآورد بلكه افراد شركت كننده در مباهله باید به درجه ای از حق و یقین رسیده باشند كه خدای متعادل درخواست آنان را پاسخ گوید.این كه حضرت صدیقه طاهره علیهاالسلام در مراسم مباهله شركت داشته، حاكی از عظمت شخصیت ایشان می باشد.سند آیه مباهلهغالب مفسران و محدثان شیعه و اهل تسنن تصریح كرده اند كه آیه مباهله در حق اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شده است و پیامبر تنها كسانی را كه همراه خود به میعادگاه برد فرزندانش حسن و حسین و دخترش فاطمه و علی علیهم السلام بودند.برخی از مفسران اهل تسنن كه در اقلیت هستند، كوشیده اند كه ورود احادیث واقعه ی روز مباهله را در این زمینه كه در عظمت اهل بیت علیهم السلام بوده است، انكار نمایند. ولی با مراجعه به مسانید و منابع اهل تسنن دیده می شود كه بسیاری از آنان احادیثی ذكر نموده اند بنابر این نظر كه قضیه تاریخی مباهله مربوط به پیامبراكرم، حضرت علی، حسنین و حضرت زهرا علیهم السلام می باشد.برای اثبات این حرف، برخی از روایات آنان را در این باب با ذكر مدارك ذكر می نماییم. قاضی نورالله شوشتری در جلد سوم از كتاب نفیس احقاق الحق طبع جدید صحفه 46 چنین می گوید: مفسران در این مسئله اتفاق نظر دارند كه ابناء نا در آیه فوق اشاره به حسن و حسین علیهماالسلام و نساء نا اشاره به فاطمه علیهاالسلام و انفسنا اشاره به علی علیه السلام است.سپس- در پاورقی كتاب مزبور- در حدود شصت نفر از بزرگان اهل سنت ذكر شده اند كه تصریح نموده اند آیه مباهله درباره اهل بیت علیهم السلام نازل شده است و نام آنها و مشخصات كتب آنها را از صفحه 46 تا 76 مشروحاً آورده است.از جمله شخصیتهای سرشناسی كه این مطلب از آنها نقل شده افراد زیر هستند:1. مسلم بن حجاج نیشابوری صاحب صحیح معروف كه از كتب شش گانه مورد اعتماد اهل سنت است. در جلد 7 صفحه 120.2. احمد بن حنبل در كتاب مسند جلد1، صفحه 185.3. طبری در تفسیر معروفش در ذیل همین آیه، جلد سوم، صفحه 192.4. حاكم در كتاب مستدرك جلد سوم، صفحه 150.5. حافظ ابونعیم اصفهانی در كتاب دلائل النبوة صفحه 297.6. واحدی نیشابوری در كتاب اسباب النزول، صفحه 74.7. فخر رازی در تفسیر معروفش، جلد8، صفحه85.8. ابن اثیر در كتاب جامع الاصول، جلد 9، صفحه 470.9. ابن جوزی در تذكرة الخواص صفحه 17.10. طنطاوی مفسر معروف در تفسیر الجواهر جلد دوم، صفحه 120.11. زمخشری در تفسیر كشاف جلد1، صفحه 193.کپي برداري تنها با ذکر منبع مجاز است .{ منبع : سایت مداحان دات آی آر}منابع:1- فروغ ابدیت، جعفر سبحانی.2- تفسیر نمونه، ذیل آیه مباركه.کپي برداري تنها با ذکر منبع مجاز است .{ منبع : سایت مداحان دات آی آر}

این سایت توسط گروه مهندسی نرم افزار انعکاس برتر طراحی و اجرا شده است