سایت مداحان قم - بخشی از آئین عزاداری در چهارمحال

بخشی از آئین عزاداری در چهارمحال

: منتشر شده در شنبه, 28 آذر 1388 17:14; نوشته شده توسط امیرحسین فلاح

بخشی از آئین عزاداری در چهارمحال

«مسجد و حسینیه» :
یکی از مهمترین اماکنی که سیمای نواحی شهری ، روستایی و عشایری استان چهارمحال و بختیاری را تحت تأثیر قرار داده است مسجد و پس از آن حسینیه می باشد. آمار سال 1355 تعداد مساجد استان را 42 باب گزارش نموده است ولی در سال 1361 بر حسب آماری که از سوی جهاد سازندگی. اوقاف و سازمان تبلیغات اسلامی تنظیم شده تعداد مساجد و حسینیه های استان به 207 باب بالغ می گردید که از این تعداد 67 باب در شهرکرد ، 43 باب در بروجن ، 82 باب در لردگان و 15 باب در فارسان بوده است. آمارهای جدیدتر حاکی از آن است که در سراسر این استان 450 باب مسجد ، 24 تکیه و 16 امامزاده وجود دارد. (روز وصل دوستداران یاد باد ، ص 4) در جزوه آماری سال 1365 سازمان برنامه و بودجه ، تعداد موقوفات استان 111 مورد گزارش شده است. از این تعداد 53 مورد به شهرکرد 33 مورد به بروجن ، 19 مورد به لردگان و 6 مورد به فارسان اختصاص داشته است و این در حالی است که نشریه آماری حوزه معاونت سیاسی و اجتماعی وزارت کشور مربوط به سال 1366 ، تعداد مساجد و حسینیه های استان را به ترتیب 183 و 16 باب ثبت کرده است.

« سنتها و ارزشها» :
یکی از سنتهای رایج در میان مردم استان که به نحو بارزی به منظور ابراز علاقه نسبت به خاندان عصمت و طهارت (ع) ، صورت می گیرد مراسم سوگواری ایام محرم و صفر است که به شکلهای سینه زنی ، زنجیر زنی ، شبیه خوانی ، حرکت علمها و کتلها انجام می پذیرد.
در برخی از کانونهای روستایی ، صبح روز عاشورا اهالی روستا در مقابل مسجد یا حسینیه محل اجتماع کرده و پس از آنکه جمعیت زیاد شد به چند دسته تقسیم می شوند ، علمداران ، چوبهایی را به ارتفاع چهار الی شش متر ، که به وسیله پارچه های رنگی و به صورت کتل تزیین کرده اند درجلو این دسته ها حرکت می دهند در انتهای این علمها روی نیم دایره ای ، یک دسته گل و یک آیینه بسته اند که به علامت ارج نهادن یاد شهیدان کربلاست و تعداد علمها بر حسب شمار افراد روستاها تفاوت می کند. گروه دیگری گرزهایی در دست دارند و لباس کاملاً سفید عربی پوشیده اند و برخی از آنان که غالباً از میان نوجوانان انتخاب می شوند تابوتهای کوچکی را بر روی شانه های خود حمل می کنند گرز علامت انتقام از قاتلان شهیدان دشت نینوا وتابوت نشانه پاسداشت گلگون کفنان عاشوراست.
دسته زنجیر زنان به صورت دو ردیف موازی در حرکت اند و همگام با صدای سنج و طبل وهماهنگ با نوای نوحه خوانان ، زنجیر می زنند در طول مسیر ، یعنی از مسجد تا حسینیه یا گلزار شهدا و احیاناً امامزاده ، زنجیر زنی به صورت تک ضرب است ولی وقتی به محل مورد نظر رسیدند زنجیر زدن را به صورت جفت تغییر داده و رو به قبله ایستاده ، بر خاندان عصمت و طهارت (ع) سلام می دهند.سینه زنان نیز در قالب دو دسته منظم با این دسته ها حرکت می کنند و به طور متناوب سینه می زنند یعنی یک دسته توقف کوتاهی کرده ، سینه می زند در حالی که دسته بعدی در حال حرکت است و این برنامه تا حسینیه یا امام زاده ادامه می یابد.در عقب دسته های یاد شده گله گوسفندی در حرکت است که با حنا و رنگهای دیگر مقداری از پشمهای آنها را رنگین کرده اند. شخصی که لباس عشایر پوشیده ، نی می نوازد ، و فرد دیگری با آوازی سوزناک اشعاری را به زبان حال شهیدان کربلا می خواند. این مراسم سنتی در آبادیهای چهارمحال و بختیاری ، با اندک تفاوتی همه ساله و به هنگام عاشورا به اجرا در می آید. اهالی ، در مسیر خود به سوی قبرستان رفته ، بعد از خواندن فاتحه ای به حسینیه می روند و پس از خوردن آش نذری که از قبل تدارک دیده شده به خانه های خویش باز می گردند.عصر عاشورا مراسم شبیه خوانی به اجرا در می آید شام عاشورا سنت شام غریبان را ترتیب می دهند که طی آن ، مردم از مسجد محل در حالی که شمعهایی را در دست دارند راهی حسینیه می شوند.در این مکان تعزیه شام غریبان به نمایش در می آید عده ای در حالتی کاملاً نمایشی چوبی را به دست گرفته ، بر زمین می کوبند و می گویند :بروید به کربلا نعش حسین پیدا کنید ای شیعیان غوغا کنید.

کپي برداري تنها با ذکر منبع مجاز است .{ منبع : سایت مداحان دات آی آر}