- منتشر شده در یکشنبه, 20 دی 1388 15:22
- نوشته شده توسط امیرحسین فلاح
- بازدید: 5854
در سوگ امام سجاد (ع)
« شمس هدا »
ای ابرِ غم انگیز ببار از همه سو غم
تا بیشتر از پیش شود مَحرمِ مَحرم
بر شیعۀ دل سوخته ، در ماه محرم
هرگز نَزند جُز زِ غم دوست دَمی دَم
آنکو که به گلزار بلا سیر نماید
پیوسته لب از لب بجز این غم نگشاید
با سوزِ غمِ ماه مُحرم چه توان کرد ؟
در آتشِ دل سوخته و ، اشک روان کرد
جز اینکه قد و قامت دل را چو کمان کرد !
هر آنچه ستم رفت به سجاد بیان کرد
گر چه نتوان یک زِهزاران غمِ او را
در نظم کشید و به بیان کرد هویدا
او شاهد پرپر شدنِ گلشنِ دین بود
او سوخته از تب ، تن و از غصه غمین بود
او شاهد هفتاد و دو گل روی زمین بود
یادِ پدر و حنجرِ بُبریده ، حزین بود
می کرد هماره زِ غم غربت او یاد
در واقعۀ کرببلا حضرت سجاد
در پیش دو دیده ، دید در طیِ مراحل
بر گردن و پا و دست او بود سَلاسِل
رأس پدر خویش به نیزه زِمقابل
تا شام بلا کرد چهل مرتبه منزل
یکسو ز غمِ عمه و یکسو غم طفلان
بُرد از تنِ او طاقت و آمد به لبش جان
امّا دگر از ماتم این دهر رها شد
مسموم زکین از اثر زهرِ جفا شد
در شهر مدینه که بر او کربُبلا شد
در گلشن و گلزار بقیع شمس هدا شد
او را که خدا کرد « امینِ » حرم خویش
هر روز شود سوز غمش بیشتر از پیش
شاعر : حاج رضا فلاح (امین)
کپي برداري تنها با ذکر منبع مجاز است .{ منبع : سایت مداحان دات آی آر}
--------
توجه ! به علت تایپ اشعار امکان هر گونه غلط تایپی در متن اشعار وجود دارد
