اي در سفينۀ دو جهان ناخدا علي

ممسوس در حقيقت ذات خدا علي

یار و برادر و وصي و نفس مصطفي

باب نبوتّي و ابوالاولیا   علي

شمشير و دست و چشم خدا كيست غير تو

بر دوش مصطفي كه نهد جز تو پا علي

در بدر، بدر بدري و در قدر، قدر قدر

هم هل اتاست مدح تو هم لا فتي علي

همچون دو قهرمان كه ز تيرت يكي شوند

گردد به ذوالفقار تو يك تن دو تا علي

تكميل بذل قرصة نان تو گر نبود

قرآن نداشت در ورقش هل اتي علي

با آنكه دست وهم به پايت نمي رسد

داري هميشه در دل بشكسته جا علي

اقرار مي كنم تو خدا نيستي ولي

آرند انبيا به درت التجا علي

آنجا كه جاي پاي تو مهر نبوت است

اوج جلالت تو كجا ما كجا علي

بالاتري از اينكه شوم من گداي تو

داری هزار حاتم طايي گدا، علي

پرسند اختيار قيامت به دست كيست

آيد ز سوي خالق هستي ندا ، علي

ناطق مگر خدا شود و مستمع رسول

تا حق وصف و مدح تو گردد ادا علي

با يك نفس تمام جهنم شود بهشت

گويند اگر جهنميان يك صدا علي

بي ابتدا خدا و تو عبدش كدام عبد

عبدي كه نيستش چو خدا انتها علي

مخلوق اوّلينی و روشنگر ازل

اي مبتداي پيشتر از ابتدا علي

گو صد خليفه بين تو و مصطفي بود

بالله پس از رسول تويي مقتدا علي

وقتي قيام مي كني از بهر بندگي

بايد نماز بر تو كند اقتدا علي

روزي كه هيچكس به كسي نيست ذكرماست

يا مصطفي محمد و يا مرتضي علي 

دنيا چو آن گداست كه نان از كفت گرفت

نشناخت قدر و عزت و جاه تو را علي

بالله قسم در ازمنه عالم وجود

مثل تو كس نديد و نبيند جفا علي

خون مطهر تو ز پيشاني ات چو ريخت

بخشيد تا ابد به شهادت بقا علي

با آنكه لحظه اي دلت از حق جدا نبود

پيشاني ات چگونه شد از هم جدا علي

زخم سرت همين كه به شمشير خنده زد

شمشير ناله زد زجگر گفت يا علي

فهميد داغ فاطمه  را نيست التيام

شمشير داد زخم دلت را شفا علي

گويي به شهر كوفه دل شب هنوز هم

آيد صداي پاي تو در كوچه ها علي

غير از تو اي امام جوانمردي و وفا

كي داده است قاتل خود را غذا علي

جايي كه دشمن از كرمت مي شود خجل

كي دوست مي رود ز درت نارضا علي

با نامه اي سياه تر از صبح روز حشر

شاعر : حاج غلامرضا سازگار (میثم)

--------

توجه ! به علت تایپ اشعار امکان هر گونه غلط تایپی در متن اشعار وجود دارد