آفتاب آسمانی

فاطمه گویاترین فریاد عشق             روح سبز عاطفه، همزاد عشق

ای دلت پر نور تر از آفتاب                 ای كلامت عشق را تفسیر ناب

موج زن در هر كلامت شط نور           خطبه هایت شرح ناب خط نور

حرفهایت مرهم زخم علی               خطبه ات برّان چو شمشیر ولی

مظهر یكتا پرستی جز تو كیست        راز نامكشوف هستی جز تو كیست

رخ نهان می كرد از شرم تو ماه         پیش تو خورشید گم می كرد راه

مریم از تو معرفت آموخته                 چشم بر دست تو هاجر دوخته

دست اعجاز تو موسی آفرین            بر تو گوید صد چو موسی آفرین

آب كوثر اشكهای چشم توست         آتش دوزخ نشان خشم توست

ای شب تردید را صبح یقین              آفتاب آسمانی در زمین

در تنور عشق چون بگداختی            با علی با قرص نانی ساختی

با علی آن سوی باور رفته ای           تا خدا با بال حیدر رفته ای

در فصول بی بهار عاطفه                 آمدی با كوله بار عاطفه

آمدی در وادی لبریز ظلم                 ای بهار عدل در پائیز ظلم

آمد و با خامه ای از جنس درد          عشق را بر لوح دل ترسیم كرد

ای فروغ دیدگان بو تراب                  نور نابی نور نابی نور ناب

در سر سودایی من شور توست       حیرت آیینه از منشور توست